سیاست‌های ملی ذخیره‌سازی انرژی خانگی
در طول چند سال گذشته، فعالیت‌های سیاست‌گذاری ذخیره‌سازی انرژی در سطح ایالتی شتاب گرفته است. این امر عمدتاً به دلیل افزایش حجم تحقیقات در مورد فناوری ذخیره‌سازی انرژی و کاهش هزینه‌ها است. عوامل دیگری، از جمله اهداف و نیازهای ایالتی، نیز در افزایش فعالیت‌ها نقش داشته‌اند.
ذخیره‌سازی انرژی می‌تواند تاب‌آوری شبکه برق را افزایش دهد. این فناوری در صورت قطع تولید نیروگاه‌ها، برق پشتیبان فراهم می‌کند. همچنین می‌تواند اوج مصرف سیستم را کاهش دهد. به همین دلیل، ذخیره‌سازی برای گذار به انرژی پاک حیاتی تلقی می‌شود. با ورود منابع تجدیدپذیر متغیر بیشتر به شبکه، نیاز به انعطاف‌پذیری سیستم افزایش می‌یابد. فناوری‌های ذخیره‌سازی همچنین می‌توانند نیاز به ارتقاءهای گران‌قیمت سیستم را به تعویق بیندازند.
اگرچه سیاست‌های سطح ایالتی از نظر دامنه و شدت متفاوت هستند، اما همه آنها با هدف افزایش دسترسی رقابتی به ذخیره‌سازی انرژی در نظر گرفته شده‌اند. برخی از سیاست‌ها با هدف افزایش دسترسی به ذخیره‌سازی طراحی شده‌اند، در حالی که برخی دیگر برای اطمینان از ادغام کامل ذخیره‌سازی انرژی در فرآیند نظارتی طراحی شده‌اند. سیاست‌های ایالتی می‌توانند مبتنی بر قانون‌گذاری، دستور اجرایی، تحقیق یا بررسی کمیسیون خدمات شهری باشند. در بسیاری از موارد، آنها برای کمک به جایگزینی بازارهای رقابتی با سیاست‌هایی که تجویزی‌تر هستند و سرمایه‌گذاری‌های ذخیره‌سازی را تسهیل می‌کنند، طراحی شده‌اند. برخی از سیاست‌ها همچنین شامل مشوق‌هایی برای سرمایه‌گذاری‌های ذخیره‌سازی از طریق طراحی نرخ و یارانه‌های مالی هستند.
در حال حاضر، شش ایالت سیاست‌های ذخیره‌سازی انرژی را اتخاذ کرده‌اند. آریزونا، کالیفرنیا، مریلند، ماساچوست، نیویورک و اورگان ایالت‌هایی هستند که سیاست‌هایی را اتخاذ کرده‌اند. هر ایالت استانداردی را اتخاذ کرده است که نسبت انرژی تجدیدپذیر را در سبد انرژی خود مشخص می‌کند. چند ایالت نیز الزامات برنامه‌ریزی منابع خود را برای گنجاندن ذخیره‌سازی به‌روزرسانی کرده‌اند. آزمایشگاه ملی شمال غربی اقیانوس آرام پنج نوع سیاست ذخیره‌سازی انرژی در سطح ایالت را شناسایی کرده است. این سیاست‌ها از نظر میزان شدت متفاوت هستند و همه آنها تجویزی نیستند. در عوض، آنها نیازهای درک بهتر شبکه را شناسایی کرده و چارچوبی برای تحقیقات آینده ارائه می‌دهند. این سیاست‌ها همچنین می‌توانند به عنوان طرحی برای سایر ایالت‌ها جهت پیروی عمل کنند.
در ماه ژوئیه، ماساچوست قانون H.4857 را تصویب کرد که هدف آن افزایش هدف خرید ذخیره‌سازی انرژی ایالت به ۱۰۰۰ مگاوات تا سال ۲۰۲۵ است. این قانون، کمیسیون خدمات عمومی ایالت (PUC) را موظف می‌کند تا قوانینی را وضع کند که خرید منابع ذخیره‌سازی انرژی توسط بخش خدمات را ترویج دهد. همچنین، کمیسیون خدمات عمومی ایالت (CPUC) را موظف می‌کند تا توانایی ذخیره‌سازی انرژی را در به تعویق انداختن یا حذف سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی مبتنی بر سوخت فسیلی در نظر بگیرد.
در نوادا، کمیسیون برق ایالت نوادا (PUC) هدف تأمین ۱۰۰ مگاوات برق تا سال ۲۰۲۰ را تعیین کرده است. این هدف به پروژه‌های متصل به انتقال، پروژه‌های متصل به توزیع و پروژه‌های متصل به مشتری تقسیم می‌شود. کمیسیون برق ایالت نوادا (CPUC) همچنین راهنمایی‌هایی در مورد آزمایش‌های مقرون‌به‌صرفه بودن برای پروژه‌های ذخیره‌سازی منتشر کرده است. ایالت همچنین قوانینی را برای فرآیندهای اتصال ساده تدوین کرده است. نوادا همچنین نرخ‌گذاری صرفاً بر اساس مالکیت ذخیره‌سازی انرژی مشتریان را ممنوع می‌کند.
گروه انرژی پاک با سیاست‌گذاران ایالتی، نهادهای نظارتی و سایر ذینفعان همکاری کرده است تا از افزایش به‌کارگیری فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی حمایت کند. همچنین برای اطمینان از پرداخت عادلانه مشوق‌های ذخیره‌سازی، از جمله تخفیف برای جوامع کم‌درآمد، تلاش کرده است. علاوه بر این، گروه انرژی پاک یک برنامه تخفیف ذخیره‌سازی انرژی پایه، مشابه تخفیف‌های ارائه شده برای استقرار پنل‌های خورشیدی پشت کنتور در بسیاری از ایالت‌ها، تدوین کرده است.
زمان ارسال: ۲۶ دسامبر ۲۰۲۲
